Συνέντευξη του 1998 με τον Hatsumi Sensei

ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΑΣΚΑΛΟ ΜΥΗΜΕΝΟ ΣΤΟ NIHON KAKUTO KOBUJUTSU NINJUTSU

Η πρωτότυπη συνέντευξη δόθηκε τον Ιούνιο του 1998 μεταξύ του Masaaki Hatsumi sensei, 34ος Soke της Togakure ryu (Bujinkan) και του κ. Bernard Bordas,10ο Dan Shihan. Η συγγραφή του πρωτότυπου κειμένου είναι στα Γαλλικά. (Για όσους επιθυμούν να δουν το πρωτότυπο κείμενο, επισκεφθήτε την ιστοσελίδα του κ. Bordas)

Το κείμενο μεταφράστηκε απο τον Michael Grandmond., Ιανουάριος 12, 2000. © Iron Magazine Online

Σήμερα οι πολεμικές τέχνες γίνονται όλο και πιο στατικές, άκαμπτες και οι φόρμες τους (kata) πιο αυστηρές. Ωστόσο κατά τη διάρκεια μιας μάχης μεταξύ δύο πολεμιστών, νικητής θα αναδειχθεί εκείνος του οποίου οι κινήσεις θα είναι πιο ρευστές και φυσικές. Ο Hatsumi sensei, ιδρυτής του Bujinkan, μας εξηγεί το γιατί σε μια πολύ σχετική συνέντευξη όσον αφορά αυτό το αντικείμενο. Οι πληροφορίες αναφέρονται απο τον κ. Bernard Bordas, Ιούνιος 1998, Ιαπωνία.

Bernard Bordas: Στην καθημερινή ζωή το να είσαι στατικός ή τεταμένος είναι συχνά σημάδι έλλειψης αυτοπεποίθησης ή αυτοσεβασμού, φόβου ή «αίσθησης του να νοιώθεις άβολα με κάποιον». Πώς λοιπόν τα διάφορα είδη πολεμικών τεχνών έχουν γίνει τόσο άκαμπτα και στατικά στη σύγχρονη πραγματικότητα; Ίσχυε ανέκαθεν αυτό;

Hatsumi sensei: Προφανώς όχι. Αρχικά, η πολεμική τέχνη δημιουργήθηκε για να χρησιμοποιείται και (υπό αυτή την οπτική γωνία) ήταν μέρος της ζωής του BUSHI (πολεμιστής, σαμουράι). Δε θα μπορούσε ποτέ να είναι δύσκαμπτη εκείνες τις εποχές.

Bernard Bordas: Στην Ιαπωνία, οι λέξεις SEIGATSU (ζωή, ύπαρξη) και SHIZEN (φύση) πολύ συχνά συσχετίζονται. Υπάρχει κάποιος σύνδεσμος μεταξύ αυτής της έννοιας και όσων διδάσκετε;

Hatsumi sensei: Είναι γεγονός! Ότι δεν είναι φυσικό δεν είναι εναρμονισμένο με τη ζωή. Η ζωή αλλάζει συνεχώς, τα πάντα είναι αξιολογικά ως προς τη φύση, τίποτα δεν είναι στατικό. Υπό αυτή την έννοια, ό,τι τείνει να παραμείνει στατικό, δεν είναι φυσικό κι επομένως, επειδή πηγαίνει ενάντια στη φύση, είναι καταδικασμένο να εξαφανιστεί γιατί είναι άκαρπο.

Bernard Bordas: Ισχύει το ίδιο και στις πολεμικές τέχνες;

Hatsumi sensei: Ναι φυσικά. Τα άκαμπτα στυλ των «σύγχρονων πολεμικών τεχνών» που δημιουργήθηκαν μετά την περίοδο EDO (εν καιρώ ειρήνης) δεν είχαν ως σκοπό να χρησιμοποιηθούν (η τάξη των bushi-σαμουράι είχε καταργηθεί). Για το λόγο αυτό δεν έχουν τίποτε κοινό με την αληθινή και παραδοσιακή πολεμική τέχνη «KAKUTO NIHON KOBUJUTSU”.

Bernard Bordas: Ακόμη και ως τρόπος άμυνας;

Hatsumi sensei: Ας μιλήσουμε σοβαρά. Κανένας επαγγελματίας πολεμιστής δε θα ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτά τα άκαμπτα (και που προκαλούν ακαμψία) στυλ κατά τις αποστολές προστασίας ή σε οποιαδήποτε άλλη αποστολή όπου ζωές βρίσκονται σε κίνδυνο. Το να είσαι στατικός σ’ αυτού του είδους τις επιχειρήσεις σημαίνει ότι ρισκάρεις τη ζωή του συνεργάτη σου ή ακόμη και να σκοτωθείς. Σε αυτού του είδους το σενάριο όπως και σε πολλά άλλα, η επιβίωση μας εξαρτάται από την κινητικότητα και την προσαρμοστικότητά μας. Τίποτα δε συμβαίνει στο 100% έτσι όπως εκπαιδευτήκαμε. Η επιβίωση σε αληθινή μάχη απαιτεί μεγάλη δημιουργικότητα. Συμβατικές και άκαμπτες φόρμες (kata) απλά δεν μπορούν να συνυπάρξουν αποτελεσματικά. Όταν δίδασκα σε εκπαιδευτές ειδικών επιχειρήσεων (FBI, CIA, SAS) εντυπωσιάστηκαν από τον τρόπο κίνησής μου σε μια μάχη καθώς ήταν τόσο φυσικός και κοντά σε ό,τι εκπαιδεύονται κατά τις επιχειρήσεις τους.

Bernard Bordas: Πολλοί δάσκαλοι δίνουν μαθήματα σαν να μην υπάρχει άλλο αντικείμενο, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν ότι αυτά που διδάσκουν στο τατάμι θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνα για τους μαθητές έξω από την ασφάλεια του dojo. Πολλές τεχνικές πτώσεων δεν βγαίνουν στο πεζοδρόμιο, μερικές τεχνικές ακινητοποίησης στο έδαφος δεν δουλεύουν το ίδιο καλά απέναντι σε περισσότερους του ενός αντιπάλους κλπ. Αν τις απομονώσουμε έξω από εκπαιδευτική και αθλητική προπόνηση του dojo, πολλές τεχνικές που διδάσκονται δεν έχουν καμία εφαρμογή σε μια μάχη στην πραγματική ζωή.

Hatsumi sensei: Φυσικά! Στην πραγματικότητα οι ειδικές μονάδες που εκπαιδεύω δεν προπονούνται σε τατάμι ή dojo αλλά έχουν ομοιώματα δρόμων, κτιρίων και πλήρως εξοπλισμένων διαμερισμάτων στη διάθεση τους. Γι αυτούς τους αληθινούς επαγγελματίες, η τέχνη του πολέμου δεν είναι ένα άθλημα ή μια δουλειά αλλά καθημερινή ζωή. Δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν ή να πουλήσουν, ζουν μέσα από το αληθινό νόημα των πολεμικών τεχνών: αυτό του να προστατεύεις και να σώζεις ζωές.

Bernard Bordas: Έχω γνωρίσει φοιτητές που αισθάνονταν τόσο καλά προστατευμένοι από την πραγματική ζωή στους πανεπιστημιακούς οικισμούς (εστιατόρια, γυμναστήρια, μελετητήρια, κοιτώνες κλπ.) που δεν φιλοδοξούσαν πλέον να δουλέψουν στο πεδίο των σπουδών τους, αλλά να γίνουν δάσκαλοι. Δεν ήθελαν να αφήσουν το « κουκούλι » τους και να προχωρήσουν στην αληθινή ζωή, αλλά να μείνουν στο ασφαλές μικρό καταφύγιό τους. Παρατηρούμε το ίδιο φαινόμενο στις «πολεμικές τέχνες» : κάποιοι μαθητές νοιώθουν προστατευμένοι στην εξωτική και αναχρονιστική δομή του dojo, το οποίο είναι ένας κόσμος από μόνο του και δεν θα ήθελαν να το αφήσουν ποτέ. Αρκετά σύντομα, τέτοια άτομα θέλουν μονάχα να γίνουν SENSEI οι ίδιοι. Να είναι ο ένας που οι άνθρωποι σεβόμαστε για τη χαμένη γνώση που μας μεταδίδει. Μετά από αυτό είναι ο θάνατος της πολεμικής τέχνης κι έπειτα δε γίνεται τίποτα περισσότερο από ένα προϊόν προς κατανάλωση και ο αρχικός της ρόλος να προστατεύει, τώρα περιορίζεται στην εξασφάλιση ενός μισθού στο δάσκαλο (πωλητή των kata).

Hatsumi sensei: Καταλαβαίνω τι εννοείτε μ’αυτό. Στη Δύση υπάρχει τεράτια διαφορά μεταξύ ζωής και dojo. Αυτό είναι κάτι που δεν υπάρχει στην Ιαπωνία επειδή το Budo και το dojo είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι της κουλτούρας μας κι επομένως δεν είναι εξωτικά σ’ εμάς. Παραδοσιακά, το dojo είναι το μέρος όπου εξασκούμε το δρόμο για να βρούμε « επιφώτιση », επομένως πρέπει να βρίσκεται παντού. Στο ίδιο πνεύμα, η προπόνηση πρέπει να γίνεται στη φύση και η εξάσκηση δεν πρέπει να περιορίζεται στις ώρες λειτουργίας του dojo. Σταματάμε να ζούμε όταν βρισκόμαστε εκτός dojo; Είχα το προνόμιο να γνωρίσω τον TAKAMATSU sensei και να γίνω μαθητής του. Ο TAKAMATSU sensei δεν εργαζόταν ως δάσκαλος πολεμικών τεχνών (είχε ενα μικρό αγροτόσπιτο τσαγιού στο KASHIHARA-SHI στα προάστια του NARA), ωστόσο ήταν ο σωματοφύλακας του POU HI (του τελευταίου Κινέζου αυτοκράτορα) επί 10 έτη που έζησε στην Κίνα. Αντιμετώπισε οπλισμένους και αποφασισμένους αντιπάλους πολλές φορές, κι έτσι έπρεπε να θέσει σε εφαρμογή τις διδαχές των δασκάλων νίντζα. Ακόμη και ως 80χρονος, ο TAKAMATSU ήταν απίστευτα αποτελεσματικός, παρά το ότι ήταν κοντός και ελαφρύς. Δεν χρησιμοποιούσε δύναμη ή ταχύτητα, ικανότητες που χάνονται με το χρόνο, παρόλαυτα ήταν φοβερός. Δεν ήμουν τίποτα περισσότερο από ένα έντομο στα χέρια του, παρά το ότι ήμουν δάσκαλος σύγχρονων πολεμικών τεχνών όταν τον γνώρισα. Μια πολεμική τέχνη που δίνει έμφαση στη μυική δύναμη και ταχύτητα δεν μπορεί να είναι παρά ένα χόμπι, μια δραστηριότητα για εξέλιξη των νεαρών αθλητών. Θα πρέπει να σταματήσουν τις πολεμικές τέχνες μετά από κάποιο καιρό γιατί θα έχουν χάσει αποτελεσματικότητα καθώς θα μεγαλώνουν (ίσως τότε θα διδάσκουν;). Θα μπορείς να εξασκείς αυτά που διδάσκω μέχρι το θάνατό σου. Ο TAKAMATSU sensei προπονούνταν τακτικά και χωρίς προβλήματα μέχρι την ώριμη ηλικία των 80 χρόνων.

Bernard Bordas: Πολλοί μαθητές πρέπει να παραιτηθούν από τις προπονήσεις εξαιτίας αρθρίτιδας ή οστεοαρθρίτιδας που εμφανίστηκε ακολουθώντας μια «αφύσικη» προπόνηση των αρθρώσεων και του σώματος γενικότερα. Και σχετικά με τις εξαρθρώσεις ώμων και γονάτων που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια « αθλητικών αγώνων »; (Μια επίδειξη που έχει μεγάλο κόστος στον αθλητή στην περίπτωση αυτή). Το ότι σας γνώρισα ήταν μια μεγάλη αλλαγή για μένα καθώς τα γόνατα και οι αγκώνες μου είχαν αρχίσει να μου προκαλούν προβλήματα και πόνο έπειτα από 20 και πλέον χρόνια εναέριων χτυπημάτων.

Hatsumi sensei: Τα πάντα ρέουν φυσικά στη ζωή, τίποτα δεν είναι απότομο. Σε πολλά είδη μάχης, μπορείς σχεδόν να φανταστείς τον εαυτό σου να κοιτάζει εκείνες τις παλιές βουβές ταινίες των πρώτων χρόνων όπου οι εικόνες σαν να πηδούσαν από τη μια κίνηση στην άλλη, όταν βλέπεις τους μαθητές να εξασκούν τα kata τους. Είναι αυτός ένας φυσικός τρόπος κίνησης; Σε καμία περίπτωση δε θα περπατούσες έτσι σε στο δρόμο χωρίς να περάσεις απαρατήρητος (που σίγουρα δεν είναι ο στόχος στο BUDO).

Bernard Bordas: Η ενέργεια (ki) ρέει πιο ελεύθερα σε ένα σώμα λυτό και χαλαρό. Το να κάνεις το σώμα πιο άκαμπτο δεν έρχεται σε αντίθεση με τη ροή αυτών των εσωτερικών ενεργειών;

Hatsumi sensei: Απολύτως. Ό,τι δεν είναι φυσικό μας αρρωσταίνει μακροπρόθεσμα. (Στα Ιαπωνικά, η λέξη αρρώστια λέγεται «BYOKI» και συντίθεται από τα ιδεογράμματα « διαταραχή, δυσαρμονία » για το « BYO » και « ζωτική ενέργεια, πνεύμα » για το « KI ». Στην αρχαία Κίνα αυτές οι ίδιες λέξεις διαβάζονταν ως «ντροπή μέσα στο σπίτι» κι επίσης σήμαιναν «αρρώστια».)

Bernard Bordas: Τι μπορεί να ειπωθεί για το μέλλον του budo στον κόσμο;

Hatsumi sensei: Πράγματι, στην Ιαπωνία όπως και σε άλλες χώρες, τα είδη που είναι πολύ άκαμπτα και πολύ αυστηρά, τείνουν να εξαφανιστούν. Οι άνθρωποι προτιμούν να εξασκούν μαχητικά αθλήματα στα οποία μπορούν να εκφράσουν τον εαυτό τους πιο ελεύθερα (πάλη, ελεύθερη μάχη κλπ.). Οι Ιάπωνες δεν έχουν πλέον περισσότερο χρόνο να ξοδέψουν σε πράγματα που δεν έχουν καμία χρησιμότητα στην καθημερινή τους ζωή, τη δουλειά ή την οικογένειά τους. Λιγότερο από το 1% των Ιαπώνων ασκούν πολεμικές τέχνες. Οι νέοι προτιμούν το ποδόσφαιρο ή το μπέιζμπολ για να τους βοηθήσουν στην ανάπτυξη της ομαδικότητας και οι άλλοι επιλέγουν το γκολφ για συγκέντρωση και ορθοστασία. Σε λίγα χρόνια στην Ιαπωνία, κανένας εκτός από τους ξένους δε θα έχει κανένα ενδιαφέρον για το BUDO. Αυτό είναι πολύ σοβαρό καθώς οι δυτικοί αρέσκονται στις φόρμες (ευκολότερο να κωδικοποιήσεις παρά να νιώσεις). Οι δάσκαλοι πολεμικών τεχνών έχουν μια αυξανόμενη τάση να δημιουργούν όλο και περισσότερα επίσημα και εξωτικά kata για να ικανοποιήσουν τους ξένους πελάτες/μαθητές τους. Όλα αυτά γίνονται όλο και περισσότερο ένα είδος επίδειξης και δουλειάς όπου η αληθινή πολεμική τέχνη ξεχνιέται εντελώς (αν δεν αγνοείται ηθελημένα λόγω της έλειψης κερδοσκοπίας). Η μεγάλη πλειονότητα των μη-Ιαπώνων έχουν ανακαλύψει τι πιστεύουν ότι είναι οι πολεμικές τέχνες μέσα από τις ταινίες(συχνότερα αν όχι πάντα αμερικανικές παραγωγές) κι έτσι περιμένουν να βρουν στο dojo ό,τι έχουν δει στις ταινίες. Και πολύ συχνά ο δάσκαλος προσαρμόζεται πολύ επαγγελματικά για να κρατήσει τους πελάτες του…

Bernard Bordas: Οι ξένοι έρχονται στην Ιαπωνία για να μάθουν την αληθινή τέχνη και τους δίνονται κωδικοποιημένα katas ειδικά σχεδιασμένα γι αυτούς. Αυτό συνηγορεί στο να λέμε ότι είναι πάντοτε εξαπατημένοι.

Hatsumi sensei: Οι ξένοι έχουν μια εικόνα καρικατούρας της Ιαπωνίας και του BUDO. Πολλοί έχουν ανακαλύψει τους σαμουράι και το Bushido μέσα από το Αμερικάνικο μυθιστόρημα «shogun». Αυτό που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν είναι ότι το βιβλίο «Bushido» γράφτηκε από τον Inazo NITOBE (ένα φοιτητή πανεπιστημίου) το 1899, δηλαδή 32 χρόνια μετά την εξαφάνιση του τελευταίου σαμουράι, επιπλέον, η συγγραφή του βιβλίου βασίστηκε σ’ ένα επικό μυθιστόρημα αποτελούμενο απο 11 τόμους (Hagakure Kikigaki) γραμμένο εις μνήμην των πολεμιστών κάπου 150 χρόνια νωρίτερα, από το μοναχό Yamamoto Tsunetomo. Το βιβλίο αυτό εκθειάζει με τις ιστορίες του την ιδέα ότι «ο δρόμος του πολεμιστή είναι ο θάνατος». Πριν γίνει μοναχός, ο Yamamoto Tsunetomo υπηρέτησε τη φυλή Nebeshima στο τμήμα γραπτών και λογαριασμών κι έτσι δεν είχε ποτέ καμία αληθινή εμπειρία μάχης ούτε ήταν δάσκαλος πολεμικών τεχνών. Όπως βλέπετε, ούτε το βιβλίο «BUSHIDO, ο δρόμος του σαμουράι» ούτε η έμπνευσή του «HAGAKURE KIKIGAKI, σημειώσεις μαζεμένες στη σκιά των φύλλων», γράφτηκαν από πολεμιστές αλλά από νοσταλγικούς διαννοούμενους εν μέσω περιόδου ειρήνης κι έτσι δεν έχουν κανένα κοινό με την έννοια του BUDO. Είναι αυτές οι ρομαντικές εικόνες μιας άλλης εποχής κι ενός άλλου κόσμου που φέρνουν αυτούς τους ασκούμενους στη χώρα μας. Επομένως καταλαβαίνετε τώρα γιατί οι περισσότεροι sensei (υπερεθνικιστές και υπερσυντηρητικοί), τους πωλούν αυτό για το οποίο ήρθαν να πάρουν: εικόνες από κάρτες ταχυδρομείου με μια γοητεία εξωτισμού, ανατολίτικη λαογραφία με άλλα λόγια.

Bernard Bordas: Είναι η αληθινή τέχνη τόσο πολύπλοκη για μας τους δυτικούς;

Hatsumi sensei: Αντιθέτως. Όπως έχετε ήδη καταλάβει, η αληθινή τέχνη είναι τόσο φυσική που είναι αδύνατον να κάνεις επιχείρηση μέσα από αυτήν, βρίσκεται μέσα στον καθένα μας (ένστικτα επιβίωσης ;). Όσο για μένα, δε διδάσκω τεχνικές στους μαθητές μου αλλά περισσότερο το να κάνω τις κινήσεις τους απλούστερες, τη συμπεριφορά τους πιο ρευστή, αν θέλετε, διορθώνω ό,τι είναι αφύσικο στη συμπεριφορά τους. Τους προστατεύω από την ακαμψία κατά κάποιο τρόπο.

Bernard Bordas: Επομένως διορθώνετε τα αδύνατα σημεία τους κατά κάποιο τρόπο.

Hatsumi sensei: Ναι, ξαναβάζω στη θέση του ότι χρειάζεται. Είμαι χειροπράκτης για πάνω από 30 χρόνια και δεν έκανα τίποτε απ’το να τοποθετώ πίσω στη θέση του ό,τι δεν ήταν πια.

Bernard Bordas: Ωστόσο ακόμη μεταδίδετε την προγονική γνώση από 9 διαφορετικές παραδοσιακές σχολές του Bujutsu και του Ninjutsu στο Bujinkan..

Hatsumi sensei: Φυσικά, και είναι μέσω της πρακτικής αυτών των τεχνών που μπορώ να κάνω τους μαθητές μου πιο αποτελεσματικούς στην καθημερινή ζωή. Η παράδοση στις πολεμικές τέχνες υπάρχει πάντοτε για να εξελίσσεται, να προσαρμόζεται στην περίοδο στην οποία εξασκείται ώστε να γίνει πιο αποτελεσματική και πιο «πρακτική». Όταν τα πυροβόλα όπλα (πιστόλια και τουφέκια που ήρθαν στην Ιαπωνία από τους Πορτογάλους και τους Ολλανδούς περίπου στο 1540) εισήχθησαν στα πεδία μαχών της Ιαπωνίας, οι πανοπλίες (yoroi kabuto) σχεδιάστηκαν να είναι πιο δυνατές ώστε να αντιστέκονται σ’ αυτά τα νέα όπλα (η χρήση των οποίων θεωρούνταν ατιμία και ασύγκριτη πράξη δειλίας από τους συντηρητικούς πολεμιστές). Ακολουθώντας την αναβάθμιση των πανοπλιών, μερικές σχολές είχαν τη λαμπρή ιδέα να μεταβάλλουν τις μαχητικές τους τεχνικές όπως και τα όπλα τους για να γίνουν πιο αποτελεσματικά. Γι’ αυτό και το ξίφος της σχολής SHINDEN FUDO είναι μακρύτερο και παχύτερο από ένα κανονικό katana. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι τεχνικές των σχολών προσαρμόστηκαν στην περιοχή που αναπτύχθηκαν (γεωγραφία και φύση του εδάφους). Είναι γεγονός ότι δεν πολεμάς με τον ίδιο τρόπο σ’ ένα λασπώδες χωράφι ρυζιού, σε μια απότομη πλαγιά ενός πετρώδους βουνού, σε μια αμμουδιά, σ’ ένα δάσος από μπαμπού, μέσα σ’ ένα σπίτι. Η σχολή KUKISHIN DEN έχει kamae (μαχητική στάση) που είναι πολύ χαμηλά και σταθερά, το οποίο προέρχεται από το γεγονός ότι μια από τις προελεύσεις των τεχνικών αυτής της ryu είναι από το ναυτικό (kuki suigun) και όταν μάχεσαι σε μια βάρκα, η σταθερότητα είναι ουσιώδης.

Bernard Bordas: Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι υπάρχει πλήθος διαφορετικών μοντέλων σπαθιών εξαρτόμενα από τη χρονική περίοδο και τις φυλές. Ακόμη και οι ninja είχαν το δικό τους τύπο ξίφους, το ninjato.

Hatsumi sensei: Ναι, το ξίφος της σχολής ninjutsu TOGAKURE είναι κοντύτερο από το τυποποιημένο ξίφος περίπου κατά ένα τρίτο του μήκους. Αυτό επέτρεπε στο ninja να ξεσπαθώνει είτε από το δεξί είτε από το αριστερό χέρι ενώ φορούσε το ξίφος με τον παραδοσιακό τρόπο. Επιπλέον, οι πληροφοριοδότες (ninja) έπρεπε να τρυπώνουν οπουδήποτε (για να κατασκοπεύσουν) κι έπρεπε να είναι σε θέση να τραβήξουν το ξίφος και να πολεμήσουν οπουδήποτε αν δεν μπορούσαν να διαφύγουν ενώ τους είχαν ανακαλύψει. Για να μπορείς να πολεμήσεις σε μια σοφίτα για παράδειγμα, είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσεις μια κοντύτερη λεπίδα.

Bernard Bordas: Επομένως τα παραδοσιακά στυλ δεν είναι στατικά όπως διδαχθήκαμε στη Δύση;

Hatsumi sensei: Απολύτως όχι. Η παράδοση είναι για να νικά, να επιβιώνει και γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσεις να προσαρμόζεσαι. Μόνο η «ΑΙΣΘΗΣΗ» ιδιομορφίας σε κάθε σχολή παραμένει άθικτη, όπως είναι η ουσία της RYU. Και έτσι είναι αυτές οι ουσίες των 9 σχολών που διαμορφώνουν το BUJINKAN που σας δείχνω σήμερα το οποίο πλάθει τον πλούτο και την αποτελεσματικότητά μας.

Bernard Bordas: Όμως σήμερα κανένας δε χρησιμοποιεί ξίφος ή λόγχη στο πεδίο μάχης (σε μια ένοπλη σύγκρουση).

Hatsumi sensei: Φυσικά όχι, αλλά οποιοδήποτε όπλο και να χρησιμοποιείς για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, είναι το πνεύμα του πολεμιστή που είναι το σημαντικό για να επιβιώσεις και να νικήσεις. Αν κάνεις μια κακή εκτίμηση των αποστάσεων, έχεις κακό έλεγχο της αναπνοής σου (των συναισθημάτων σου) ή της ισορροπίας σου, σε ένα πεδίο μάχης ή οπουδήποτε αλλού, μ’ ένα όπλο, ένα όχημα ή ένα εργαλείο, είναι όλα το ίδιο. Οι συνθήκες αλλάζουν αλλά οι αδυναμίες σου είναι οι ίδιες και πάντοτε πέφτουμε στη μεριά που γέρνουμε…

Bernard Bordas: Συνεπώς, εσείς κυρίως διδάσκετε μια ψυχική νοοτροπία (GOKORO GAMAE), όπως το FUDOSHIN (να παραμένεις ψύχραιμος) ή το BUFU IKKAN (να είσαι σε επαγρύπνηση) για παράδειγμα.

Hatsumi sensei: Εγώ διορθώνω αυτό που είναι λάθος στο μυαλό των μαθητών μου ώστε να διαλέξουν το σωστό δρόμο.

Bernard Bordas: Έχοντας λάβει τη δυτική σύλληψη του BUDO, πολλοί ασκούμενοι είναι σε λάθος μονοπάτι. Ψάχνουμε για μια απάντηση στα προβλήματά μας στην Ανατολή αντί να κοιτάμε μέσα στον εαυτό μας. Να πού έρχεται η ανάγκη μας για εξωτισμό…

Hatsumi sensei: Μα οπουδήποτε στον κόσμο, τα δέντρα μεγαλώνουν προς τον ουρανό και η βροχή πέφτει προς το έδαφος. Οι νόμοι του σύμπαντος κυβερνούν στη φύση ακριβώς το ίδιο στην Ανατολή όπως και στη Δύση και εκείνοι που είναι σε αρμονία με αυτούς τους νόμους είναι σε αρμονία με τη ζωή (αυτή που είναι).

Bernard Bordas: Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι το BUDO είναι ζωή;

Hatsumi sensei: BUDO είναι ένας δρόμος να βρεις μια φυσική προστασία, απόλυτα, αλλά όχι χρησιμοποιώντας το BUDO για δουλειά και να ζεις από αυτό.

Bernard Bordas: Θα ήταν τότε πολύ καλύτερα να πούμε ότι το BUDO δεν διαφέρει από τη ζωή λοιπόν;

Hatsumi sensei: Ναι, είναι καλύτερα κατά αυτόν τον τρόπο. Μπορούμε επίσης να πούμε ότι είναι φυσικό να είσαι σε επαγρύπνηση.

Bernard Bordas: Εννοείτε την αρχή του « BUFU IKKAN », σωστά;

Hatsumi sensei: Σωστά.

Bernard Bordas: Sensei, έχετε κανένα δείγμα συμβουλής να δώσετε στον BUDOKA;

Hatsumi sensei: Προσπαθώντας να αναπαράγεις μια φόρμα είσαι δέσμιός της, η φόρμα σκοτώνει το KI, τη δημιουργικότητα όπως και τον αυθορμητισμό. Το να εξασκείς μια πολεμική τέχνη, είναι να γίνεσαι όλο και πιο ευέλικτος (JU) κι έτσι πιο εύκολα ικανός να προσαρμοστείς σε κάθε κατάσταση. Στις σημερινές μέρες και χρόνια, οι άνθρωποι γίνονται δέσμιοι από φόρμες, άνεση και μόδα σε αυξανόμενο βαθμό. Δεν πρέπει να δίνεις τόση έμφαση σ’ αυτά τα πράγματα (κράτα τις αποστάσεις σου, να απελευθερώνεσαι). Στην αντίθετη περίπτωση και το σώμα και το μυαλό γίνεται σκληρό και άκαμπτο, το οποίο είναι πολύ επικίνδυνο και δεν είναι φυσικό. Οι άκαμπτοι άνθρωποι γίνονται κουτοί, ξεροκέφαλοι και τελειώνουν τη ζωή τους στη μοναξιά.

Bernard Bordas: Γίνονται πολύ YANG δηλαδή απορρίπτουν όλες τις γνώμες που διαφέρουν από τη δική τους και γι’ αυτό χάνουν όλες τους τις σχέσεις, σωστά;

Hatsumi sensei: Ναι, σωστά. Το να γίνεσαι ευέλικτος λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως στη φύση. Τα ζώα είναι ευέλικτα, δεν επιβαρύνουν τη ζωή τους, την αποδέχονται όπως είναι. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, αντανακλά την ιδέα του «SHIKIN HARAMITSU DAIKOMYO».

Bernard Bordas: Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για αυτό το θέμα;

Hatsumi sensei: SΗIKIN σημαίνει ύπαρξη, ζωή (αυτή που ΕΙΝΑΙ)… Η λέξη HARAMITSU μας καλεί στην παγκόσμια ιδέα της προστασίας (να γνωρίζεις πώς να προστατεύεις τον εαυτό σου), γι’ αυτό, το να βρεις έναν ειλικρινή δρόμο (MAKOTO NO MICHI) είναι πολύ σημαντικό. Ωστόσο, το να σκέφτεσαι ότι ο δρόμος που διάλεξες είναι ο πιο δίκαιος, πρέπει να είναι φύσει δίκαιος, αυτό είναι το MAKOTO NO MICHI. Όπως σημαντικό είναι να γνωρίζεις πώς να δίνεις. Η φύση δίνει χωρίς σκέψη και χωρίς να περιμένει κάτι σε αντάλλαγμα. Πρέπει να ζούμε φυσικά. Ο sensei TAKAMATSU προσπάθησε στο μέγιστο των δυνατοτήτων του να ζήσει με απλό και φυσικό τρόπο (φαγητό, υγιεινή και άσκηση). Στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι εξασκούν το budo ακολουθώντας το λάθος μονοπάτι (αναγκάζουν τον εαυτό τους να είναι σκληρός και άκαμπτος, κάτι που τους δίνει ένα αίσθημα «δύναμης»). Πρέπει να σέβεσαι τη φύση, να ζεις σε αρμονία μαζί της και να βρίσκεσαι σε επαφή μ’ αυτήν, αυτός είναι ο σωστός τρόπος: να είσαι σε αρμονία με τη ζωή. Να αποδέχεσαι αυτό που είναι σαν να είναι ένα ακέραιο κομάτι της ζωής, αυτός είναι ο ορισμός του «να ζεις φυσικά». DAIKOMYO σημαίνει ότι πρέπει πάντα να κρατούμε ένα λαμπρό φως στο σκοτάδι (να κρατάς την πίστη αληθινή στις χειρότερες προκλήσεις) . Όταν κάνω βίντεο, αυτό είναι που προσπαθώ να περάσω. Αυτό είναι που διδάσκω αλλά πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Αν κάποιος προσπαθεί να σας διδάξει διαφορετικά εν ονόματί μου, τότε δεν είναι αυτές οι πραγματικές μου διδασκαλίες. Κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν το όνομα BUJINKAN χωρίς να γνωρίζουν εμένα ή τα πάντα γύρω από αυτό. Αυτό είναι μεγάλη ντροπή επειδή εξαπατούν τους μαθητές τους. Πέρα από αυτό, μη γνωρίζοντας τίποτα από την αληθινή (ευεργετική) εξάσκηση του BUDO, αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για όλους όσους τους εμπιστεύονται.

Bernard Bordas: Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ περιορισμένοι και έτσι γρήγορα ξεπερνιούνται από τους μαθητές τους.

Hatsumi sensei: Αν οι μαθητές τους έρθουν εδώ ή προπονηθούν μαζί σου, θα είναι καλύτεροι από τους προηγούμενους δασκάλους τους μετά από μόλις ένα μήνα στο αληθινό αίσθημα του BUDO.

Bernard Bordas: « Ένα βήμα στο σωστό δρόμο είναι καλύτερο από χίλια στο λανθασμένο».

Hatsumi sensei: Ναι, σωστά, είναι καλό για την Ευρώπη το ότι έρχεστε εδώ στην Ιαπωνία για ένα μήνα κάθε χρόνο τα τελευταία 10 χρόνια, για να διαπεράσει τον εαυτό σας το αξιολογικό «αίσθημα» του BUJINKAN. Εκείνοι που δεν έρχονται, δε γνωρίζουν τίποτα…

Bernard Bordas: Σε κάθε χρονική περίοδο, έχουν υπάρξει «πλαστογράφοι» σε όλους τους τομείς. Πολλοί άνθρωποι ακόμη πιστεύουν ότι το BUJINKAN BUDO NINJUTSU είναι μια πολεμική τέχνη σαν οποιαδήποτε άλλη και οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα. Στην πλειονότητα των άλλων στυλ, οι ιδρυτές είναι πολύ καιρό νεκροί και απλά ο καθένας χρησιμοποιεί το όνομά τους κι εκείνο της σχολής τους, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να εξακριβώσει αν οι τεχνικές και διδασκαλίες είναι σωστές ή όχι. Όντας ο ιδρυτής του BUJINKAN, μπορείτε να επιτηρείτε αυτούς που χρησιμοποιούν το όνομα της σχολής σας.

Hatsumi sensei: Οτιδήποτε διδάσκουμε, αν είμαστε ειλικρινείς και αποτελεσματικοί σαν δάσκαλοι, οι μαθητές θα έρθουν σε εμάς. Δεν υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε ένα γνωστό όνομα. Δε με εκπλήσσει καθόλου ότι πάνω από δέκα dojo έχουν αποφασίσει να σας ακολουθήσουν και να σας ωθήσουν, επειδή είσαστε αυθεντικός και γεναιόδωρος. Είμαι σίγουρος ότι αν δημιουργούσατε το δικό σας στυλ, θα είχατε εξίσου πολλούς μαθητές επειδή το στυλ σας είναι φυσικό και χωρίς καθόλου φόρμες, σαν το δικό μου. Σας το έχω ήδη πει αυτό στο παρελθόν.

Bernard Bordas: Αν δε σας πειράζει, προσπαθώ να βρω μια λογική σε όλους τους μαθητές που τους «χρησιμοποίησαν» εκείνοι οι δάσκαλοι που παριστάνουν ότι έχουν μαθητεύσει σε εσάς. Πολλοί από αυτούς αναρωτιούνται τι τους συμβαίνει. Τους ακούω συχνά να λένε: «Γράφτηκα σ’ αυτό το dojo γιατί δε βρήκα τίποτα πιο κοντά στο σπίτι μου». Νομίζω ότι αυτό είναι απίστευτο βλέποντας το γεγονός ότι εγώ προπονούμαι 20.000 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου ερχόμενος εδώ. Πιστεύω πως έχουμε το δασκάλο που μας αξίζει, ένα δάσκαλο που μετράμε από τις προσπάθειες και τις θυσίες μας.

Hatsumi sensei: Ταξίδευα 800 χιλιόμετρα τα σαββατοκύριακα για να μπορώ να προπονούμαι με το δάσκαλό μου, TAKAMATSU sensei, και το έκανα αυτό για 15 χρόνια. Οι μαθητές για τους οποίους μου μιλάτε δεν έχουν αληθινό κίνητρο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ψάχνουν στ’ αλήθεια να ασκήσουν μια πολεμική τέχνη, αλλά μάλλον κάτι σαν φυσική άσκηση. Υπάρχει κάτι που θέλω να πω σ’ αυτούς τους ανθρώπους: αν θέλετε να ασκηθείτε σε κάποιο άθλημα για να χαλαρώσετε, παίξτε ποδόσφαιρο ή σκουός. Αν ψάχνετε να ασκηθείτε για να ιδρώσετε, κάντε jogging ή πηγαίνετε στη σάουνα. Αν θέλετε να δουλέψετε τους μυς σας, πηγαίνετε στο γυμναστήριο και κάνετε βάρη, αλλά παρακαλώ μην εξασκείτε το BUDO με την ελπίδα να αποκτήσετε αυτά τα αποτελέσματα, επειδή το BUDO δεν είναι ένα άθλημα και έχει ευγενέστερους σκοπούς. Έτσι αν θέλετε να δείτε κάποια βελτίωση, προπονηθείτε μ’ αυτούς που έρχονται να προπονηθούν κάτω από μένα στην Ιαπωνία. Διαφορετικά μην εκπλαγείτε αν, κατα τη διάρκεια ενός καυγά, καταλήξετε με ένα σπασμένο άκρο, τραυματισμένοι ή και ακόμη χειρότερα.

Bernard Bordas: Πριν γνωριστώ μαζί σας, εξασκούσα αυτές τις καινούριες πολεμικές τέχνες (μετά την περίοδο EDO) και έχω γνωρίσει πολλούς φίλους από το dojo που έγιναν «θύματα» των αντανακλαστικών που απέκτησαν στην προπόνηση: -Ένας από αυτούς έσπασε τον πήχη του από ένα οδηγό που, μετά από σύντομη καταδίωξη με το αυτοκίνητο που κατέληξε σε «τετ-α-κε», βγήκε από το αυτοκίνητό του κραδαίνοντας ένα σφυρί με το οποίο επιτέθηκε στο δύστυχο φίλο μου. Ο φίλος μου απέκρουσε την επίθεση με ένα τέλειο JODAN AGE UKE (άνω απόκρουση)… αλλά δυστυχώς, η απόκρουση σχεδιάστηκε να σταματά άοπλη επίθεση. -Ένας άλλος συμμαθητής μου έσπασε τον κόκκυγά του προσπαθώντας να δώσει ένα MAEGERI KEAGE JODAN (μπροστινό λάκτισμα στο πρόσωπο) σε ένα μαχητή δρόμου στη βεράντα μιας καφετέριας. Ο μαχητής του δρόμου, όχι τόσο χαζός ώστε να δεχθεί το λάκτισμα, απλά απέφυγε την επίθεση μετακινώντας το άνω μέρος του σώματός του, το οποίο έφερε τον ενθουσιώδη Bruce Lee μας να χτυπάει στο πεζοδρόμιο. Και μιλάω μονάχα για τις λιγότερο δραματικές περιπτώσεις εδώ! «Τα έκτακτα περιστατικά των νοσοκομείων συχνά δέχονται περιπτώσεις παιδιών που σπάζουν τους καρπούς τους ή τους πήχεις τους προσπαθώντας να κάνουν μια τεχνική ανακοπής πτώσης που έμαθαν στο dojo για να προλάβουν την πτώση τους στην αυλή του σχολείου ή στο πεζοδρόμιο πέφτοντας από το ποδήλατο» μου έλεγε πρόσφατα ένας φίλος που δουλεύει ως ακτινολόγος.

Hatsumi sensei: Αν αυτά τα παιδιά δεν είχαν διαμορφωθεί με αυτά τα αντανακλαστικά που έμαθαν σε κάποια αθλητική πολεμική τέχνη, η φυσική τους ροή δε θα είχε διακοπεί, άρα θα τους άφηνε να κυλίσουν φυσικά στο έδαφος ενώ θα διέσωζαν τη σωματική τους ακεραιότητα. Στην Ιαπωνία, το KENDO και το «σύγχρονο» JUJUTSU είναι υποχρεωτική εκπαίδευση της αστυνομίας, η οποία δε τους βοηθά πολύ όταν βρίσκονται στα σκαλιά του μετρό, στο χώρο στάθμευσης ή πάνω στο τρένο. Αξιωματικοί της αστυνομίας συχνά τραυματίζονται ή σκοτώνοται ενώ προσπαθούν να υποτάξουν ένα άτομο που είναι μεθυσμένο και οπλισμένο μόνο με ένα μαχαίρι σε ένα δημόσιο χώρο. Λίγοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά ακόμη και οι Ιάπωνες δε γνωρίζουν τίποτα για το BUDO που χρονολογείται πριν την περίοδο MEIJI…

Bernard Bordas: Δημιουργήσατε ένα παγκόσμιο κανόνα που πιστοποιεί την αυθεντικότητα των μελών της οργάνωσής σας και τα επικυρώνει με κάρτες μέλους όπως και πρωτότυπα διπλώματα. Λοιπόν για να είστε σίγουρος ότι αυτός ο δάσκαλος ή οι μαθητές δεν είναι απατεώνες και πραγματικά μαθαίνουν τις διδασκαλίες σας, είναι πολύ εύκολο να το εξακριβώσετε βλέποντας αν κατέχει την ετήσια κάρτα μέλους και τα διπλώματα των βαθμών του, ή το πιστοποιητικό «SHIDOSHI MENKYO» που τον εξουσιοδοτεί να διδάξει στο όνομά σας. Όλα αυτά για να είναι σίγουρο ότι ο λεγόμενος δάσκαλος μεταδίδει τη γνώση του κάτω από κάποιον από τους επιλεγμένους σας αντιπροσώπους (SHIHAN) όπως θα έπρεπε.

Hatsumi sensei: Ναι, σχεδίασα αυτόν τον κανόνα ώστε να προστατεύσω την αυθεντικότητα των διδαχών του BUJINKAN και κάνοντας αυτό να διαφυλάξω τη φήμη του. Έχω διώξει πολλούς υψηλόβαθμους δασκάλους που δεν ήθελαν να ακολουθήσουν αυτόν τον κανόνα. Πρόσφατα, ένας Ισπανός δάσκαλος που γνωρίζετε καλά προσπάθησε να επανέλθει σε εμάς αλλά αρνήθηκα. Μη διστάσετε να κάνετε το ίδιο στη χώρα σας, καθώς κάποιος πρέπει να είναι σωστός (ευθύς) για να κερδίσει τη θέση του στο BUJINKAN. Είναι καλό το ότι οι μαθητές αυτών των συνωμοτούντων δασκάλων έρχονται στην Ιαπωνία ψάχνοντας το αληθινό αντικείμενο και τότε ξεπερνούν τους προηγούμενους δασκάλους τους κατά πολύ.Έτσι ήρθατε κι εσείς σ’ εμένα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό καθώς είναι κάτι ευχάριστο για την Ευρώπη.

Bernard Bordas: Σκέφτομαι ότι πρέπει πάντα να ψάχνουμε την αλήθεια, ακόμη κι αν κάποια μέσα παρεμποδίζουν αυτό το δρόμο. Το να γνωρίζεις την αλήθεια είναι μεγάλη δύναμη και ακολουθώντας αυτή την αλήθεια ακολουθείς το MAKOTO NO MICHI. Πριν σας γνωρίσω απλά δεν μπορούσα να ικανοποιηθώ με το να αναπαράγω αυτά τα εξωτικά και «αποστειρωμένα» kata όταν μου ήρθε: κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής κατοχής στην Ιαπωνία («Επίσημα» απο το 1945 ως το 1952), η εξάσκηση πολεμικών τεχνών και άλλων ειδών μάχης ήταν απαγορευμένη. Αλλά τότε, χάρη στον Donn DRAEGER που ζήτησε από τον MAC ARTHUR να επιτρέπεται η εξάσκηση άοπλης μάχης (Κινέζικης προέλευσης) που αναπτύχθηκε στην OKINAWA και αργότερα μεταμορφώθηκε για το στρατό σε ένα σκληρό και πειθαρχικό σύστημα που έφερε την εξαφάνιση των κομμάντο αυτοκτονίας. Προσαρμοζόμενη σε στρατιωτική εκπαίδευση, αυτή η μέθοδος μάχης ήταν πολύ επιτυχημένη ενάντια στις δυνάμεις κατοχής. Ωστόσο, αυτά τα Σινο-Ιαπωνικά στυλ δίνουν περισσότερη έμφαση στην εκτέλεση παρά στην προσαρμοστικότητα, τη δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό του ασκούμενου, αντίθετα προς το παραδοσιακό KAKUTO BUGEI το οποίο έχει δημιουργηθεί για τους σαμουράι άρα για να χρησιμοποιηθεί στα πεδία μαχών.

Hatsumi sensei: Ναι, ήταν μια περίεργη περίοδος… Όσο πιο σκληρή είναι η κυβέρνηση τόσο πιο σκληρές θα γίνονται οι οργανώσεις κάτω από αυτήν. Τότε οι υποταγμένοι άνθρωποι μονάχα τυφλά υπακούουν.

Bernard Bordas: Το θεϊκό κομμάτι που βρίσκεται σε όλους μας, δημιουργεί μέσα από εμάς. Όταν αυτή η δημιουργικότητα περνάει στο περιθώριο, το μόνο που μένει από μας είναι υπάκουα και προβλέψιμα ινδικά χοιρίδια πολιτικών εργαστηρίων. Που μονάχα υπηρετούν για να διαβεβαιώσουν τους υπάρχοντες θεσμούς αλλά ταυτόχρονα εμποδίζουν την πρόοδο της ανθρωπότητας. Οι δημιουργοί είναι συχνά αυτοί που αμφιβάλλουν για το αλάθητο του συστήματος και ψάχνουν για κάποιο τρόπο να το βελτιώσουν.

Hatsumi sensei: Εκείνο το άτομο που μπόρεσε να κατέχει τη φωτιά άλλαξε την ανθρωπότητα και προχωρώντας από εκεί, ο ατμός δαμάστηκε κι έπειτα ο ηλεκτρισμός και πάει λέγοντας. Η εξέλιξη είναι αλλαγή. Εκείνοι που δε θέλουν να εξελιχθούν δεν έχουν το δικαίωμα να παραπονιούνται για το σύστημα επειδή δεν κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν.

Bernard Bordas: Sensei, μπορείτε να μας πείτε για το πνεύμα του «SANSHIN», τις 3 μεγάλες θεμελιώδεις αρχές στις οποίες βασίζεται το BUDO. Θα μπορούσε να είναι απόσταση, έλεγχος και κατεύθυνση;

Hatsumi sensei: Αυτά είναι στην αρχή, αλλά μόλις τα βασικά καλυφθούν, πρέπει να φτάσεις στο επόμενο επίπεδο, τότε SANSHIN σημαίνει KYOJUTSU (στρατηγικά πονηρός), αστάθεια (ψάχνοντας το αδύναμο σημείο του αντιπάλου) και μη ορατότητα (όχι χρησιμοποιώντας τη δική σου δύναμη αλλά αυτή του αντιπάλου και του περιβάλλοντος).

Bernard Bordas: Μ’ αυτό, εννοείτε ότι σε όλες τις τεχνικές που χρησιμοποιούμε στο BUJINKAN, πρέπει να χρησιμοποιούμε το βάρος μας, προσποιήσεις και τη δύναμη του αντιπάλου ώστε να τον θέσουμε εκτός ισορροπίας, να τον υποτάξουμε ή να ξεφύγουμε από τη λαβή του.

Hatsumi sensei: Ναι και αυτό μπορεί να συνοψισθεί λέγοντας ότι τότε γινόμαστε αόρατοι στα μάτια του αντιπάλου. Εφόσον έχεις μια πανοπλία από την περίοδο EDO, μπορείς να τη χρησιμοποιήσεις για να εξηγήσεις στους Ευρωπαίους γιατί αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται, ή η άλλη χρησιμοποιώντας το πνεύμα του SANSHIN ενάντια σε αντίπαλο που φορά πανοπλία και είναι πλήρως εξοπλισμένος στο πεδίο της μάχης. Πολλοί άνθρωποι ξεχνούν ή απλά δε γνωρίζουν ότι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στις πολεμικές τέχνες δημιουργήθηκαν για τον ειδικό σκοπό να χρησιμοποιηθούν ενάντια σε οπλισμένους αντιπάλους που επίσης γνώριζαν πως να πολεμούν. Δε θα χρησιμοποιούσαμε ποτέ ένα MAWASHI GERI (κυκλικό λάκτισμα) ενάντια σε ένα SAMURAI που είναι οπλισμένος μέχρι τα δόντια και φοράει πανοπλία. Αυτοί που το νομίζουν αυτό είναι στ’ αλήθεια τρελοί και επικίνδυνοι για τον εαυτό τους. Σίγουρα η πανοπλία έχει τα αδύναμα σημεία της και γι’ αυτό οι τεχνικές του KOSSHI JUTSU (χτυπήματα στα νεύρα) και του KOPPO JUTSU (χρήση ισχυρού κύματος για να χτυπήσεις την «καρδιά» του κόκκαλου) που χρησιμοποιούμε στην προπόνηση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χτυπήσουμε όταν βρισκόμαστε άοπλοι σε μια μάχη. Αλλά δε θα πήγαινε κάποιος στη μάχη χωρίς όπλα και χωρίς κάποιο είδος προστασίας, ξυπόλητος και με γυμνά χέρια. Αυτό θα ήταν είτε αυτοκτονία είτε ανοησία, τίποτα παραπάνω. Από τότε που γράφω άρθρα για το περιοδικό πολεμικών τεχνών «HIDDEN BUDO and BUJUTSU» (μυστικές τεχνικές σε μάχιμες πολεμικές τέχνες), πολλοί δάσκαλοι μου γράφουν από όλη την Ιαπωνία για να με ευχαριστήσουν που αποκαλύπτω το βαθύ νόημα του BUDO που ήταν κρυμμένο για τόσο καιρό. Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες που δε διδάσκονται πια στην Ιαπωνία από το 1867, είναι μια μεγάλη αποκάλυψη για πολλούς.

Bernard Bordas: Σας ευχαριστώ πολύ για όλες τις απαντήσεις που δώσατε στις πολλές ερωτήσεις μου. Θα προσπαθήσω να τις μεταδώσω όσο καλύτερα μπορώ μεταφράζοντάς τες κατά το καλύτερο δυνατόν. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για μένα να είμαι μαθητής σας για τόσα πολλά χρόνια και ελπίζω ότι πολλοί θα καταλάβουν το βαθύ νόημα της διδασκαλίας σας και θα βρουν έτσι το κουράγιο να εξελιχθούν. Σε όσους θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές και θα έχουν ξοδέψει έτσι λίγο χρόνο με τη συντροφιά σας, θέλω να παραθέσω μια θαυμάσια ρήση του Antoine de Saint-Exupery: «Αξίζουμε όλα όσα αντιμετωπίζουμε, εκχωρούνται στο πεπρωμένο μας και έχουν μια σπουδαιότητα που είναι σ’εμάς το να την εξερευνήσουμε».

Hatsumi sensei: Παρακαλώ ας είστε οδηγός για τους ανθρώπους με καλή θέληση, για εκείνους που είναι ειλικρινείς ερευνητές, αλλά πάνω από όλα, μη χάνετε το χρόνο σας προσπαθώντας να πείσετε εκείνους που προτιμούν να μένουν προστατευμένοι στις ψευδαισθήσεις τους…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: O Bernard Bordas αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη των λεγομένων του. Πάντα στη διάθεση των αληθινών ερευνητών του Πολεμικού Δρόμου, θα εξετάσει κάθε αίτηση για διάσκεψη, συζήτηση, σεμινάριο, ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή ή επίδειξη.

(2η ΣΗΜΕΙΩΣΗ από το μεταφραστή): Δεν είμαι σε καμία περίπτωση επαγγελματίας μεταφραστής, παρά μόνον ένας ειλικρινής έμπειρος σε πολεμικές τέχνες που ήθελε να μοιραστεί μαζί σας μια συνέντευξη την οποία βρίσκω την πιο ενδιαφέρουσα. Έλαβα άδεια από τον κ.Bordas τον ίδιο να μεταφράσω αυτό το κείμενο από τα Γαλλικά στα Αγγλικά και είμαι σε συχνή επαφή μαζί του. Θα είμαι παραπάνω από ευτυχής να απαντήσω σε e-mail που αφορούν αυτό το άρθρο, ή οποιοδήποτε άλλο, κατά πώς μου επιτρέπει ο χρόνος. Είμαι επίσης ανοιχτός σε προτάσεις όσον αφορά θέματα που θα θέλατε να δείτε συζητημένα.

Ευχαριστώ.

Michel Grandmont

Πηγή: www.budotaijutsu.gr