Το Ninjutsu (忍術), που χρησιμοποιείται μερικές φορές εναλλακτικά με τον σύγχρονο όρο ninpō (忍 法), είναι η στρατηγική και η τακτική του αντισυμβατικού πολέμου, του αντάρτικου πολέμου και της κατασκοπείας που υποτίθεται ότι ασκείται από τους shinobi (κοινώς γνωστό εκτός Ιαπωνίας ως ninja). Το Ninjutsu ήταν μια ξεχωριστή τέχνη σε μερικές παραδοσιακές ιαπωνικές σχολές, οι οποίες ενσωμάτωσαν τη μελέτη των πιο συμβατικών πολεμικών τεχνών (taijutsu) μαζί με shurikenjutsu, kenjutsu, sōjutsu, bōjutsu και άλλες. Ενώ υπάρχει μια διεθνής οργάνωση πολεμικών τεχνών που εκπροσωπεί αρκετούς σύγχρονους τύπους ninjutsu, αμφισβητείται η ιστορική καταγωγή αυτών των μορφών. Ορισμένα σχολεία ισχυρίζονται ότι είναι ο μόνος νόμιμος κληρονόμος της τέχνης, αλλά το ninjutsu δεν είναι οργανωμένο όπως οι εκσυγχρονισμένες πολεμικές τέχνες σαν το judo ή το karate. Η Togakure-ryū ισχυρίζεται ότι είναι η παλαιότερη καταγεγραμμένη μορφή ninjutsu και ότι υπάρχει απο τον 16ο αιώνα. Ιστορία του Ninjutsu Η κατασκ...
«Σημασία δεν έχει τόσο, το να ξέρεις, τι πρέπει να κάνεις, αλλά περισσότερο το να κάνεις, αυτό που ξέρεις» Πως βρεθήκατε αναμεμειγμένος με το νιντζούτσου; Μπορείτε να μας δώσετε ένα σύντομο βιογραφικό σας; Με το νιντζούτσου ήρθα σε επαφή το 1981 στην Γερμανία, όπου είχα πάει λόγω σπουδών, παίρνοντας μέρος εντελώς τυχαία σε κάποιο σεμινάριο με τον Μοσέ Καστίλ, ο οποίος έκτοτε έγινε και ο δάσκαλός μου. Η συνάντηση αυτή ήταν καταλυτικής σημασίας για την περεταίρω συνέχειά μου στο δρόμο των πολεμικών τεχνών. Από την στιγμή εκείνη κατάλαβα, ότι η τέχνη αυτή είναι αυτό που τελικά ψάχνω και δόθηκα ολοκληρωτικά σε αυτήν. Η εκπαίδευσή μου στις πολεμικές τέχνες είχε ξεκινήσει κάπου 10 χρόνια πριν το γεγονός αυτό με το καράτε, από όπου προήλθαν και οι βάσεις μου. Στα πλαίσια της τότε νεανικής μου ανησυχίας μαθήτευσα στη συνέχεια και σε άλλες τέχνες, όπως π.χ. το κουνγκ-φου. Αναφέρω συνειδητά τις δυο αυτές τέχνες, γιατί με πήρε πολύ χρόνο να αντιληφθώ τις κινησιολογικές διαφορές μιας «...
Αναδημοσίευση άρθρου από το: www.vice.com Φωτογραφίες: Παναγιώτης Μαΐδης Έπειτα από την πολύμηνη παρότρυνση ενός φίλου συναδέλφου που γνώριζε την ύπαρξή τους και, παράλληλα, έχοντας μπει εδώ και κάποια χρόνια στο τριπάκι των πολεμικών τεχνών - ή πιο σωστά των μαχητικών αθλημάτων (kickboxing)- αλλά και πρόσφατα του ιαπωνικού tattoo, αποφάσισα να γνωρίσω από κοντά τους Έλληνες Νinja. Ποιους εννοώ; Τους ανθρώπους που εξασκούν την ιαπωνική παραδοσιακή πολεμική τέχνη του, λίγο-πολύ γνωστού πια, ninjutsu ή, για τους πιο «διαβασμένους», του ninpo. Όσοι έχετε δει την ταινία «Ο Τελευταίος Samurai» ίσως έχετε αρχίσει να καταλαβαίνετε πού το πάω. Ήρθα λοιπόν σε επικοινωνία με τη σχολή Bujinkan στο Παγκράτι και το ραντεβού μας ήταν για χθες το βράδυ, στο dojo τους, σε ένα υπόγειο στην οδό Πύρρου 15. Το αρχικό «φτωχό» σκεπτικό μου ήταν ότι θα πήγαινα να κάνω μία απλή συνέντευξη και πως θα βγάζαμε μερικές φωτογραφίες για να «ντύσουμε» το θέμα. Λάθος Νο.1. Αυτό που συνάντησα εκεί...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου